Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Actividade 5. Información virtual
Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En
formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na
rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3
minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información sinón de
intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus
compañeiros de clase.
O principal concepto xeográfico útil para a localización é o de coordenadas xeográficas, que permite a identificación dun punto da superficie terrestre simplemente con dous números (que expresan a latitude e a lonxitude xeográfica). Esta forma non é a única forma de localizar: o uso de criterios "cualitativos" permite a definición de distintas zonas do mundo que comparten trazos xeográficos comúns, a distintas escalas (geocora). A xeorreferenciación ou geolocalización é unha técnica esencial para o traballo xeográfico.
Desde a Idade Antiga viñéronse utilizando, ben de forma científica, ben de forma intuitiva ou artesanal, distintos materiais e instrumental xeográfico útil para a localización: mapas, compás, sextante, teodolito e o reloxo (o seu perfeccionamento ao longo da Idade Moderna permitiu a definición precisa da lonxitude xeográfica). A utilización de lentes desde a Baixa Idade Media non tivo aplicacións científicas ata a invención do telescopio por Galileo e a aplicación posterior de todo tipo de dispositivos ópticos, como as partes ópticas dos sextantes e outros instrumentos de orientación. Os máis útiles para o traballo de campo son os prismáticos ou binoculares.
Moi recentemente xeneralizouse o uso dos dispositivos GPS (sistema de posicionamento global).
Desde un punto de vista escolar e recreativo, a localización é un recurso característico: o uso de distintas tecnicas de orientación.
- Xeolocallización.
O principal concepto xeográfico útil para a localización é o de coordenadas xeográficas, que permite a identificación dun punto da superficie terrestre simplemente con dous números (que expresan a latitude e a lonxitude xeográfica). Esta forma non é a única forma de localizar: o uso de criterios "cualitativos" permite a definición de distintas zonas do mundo que comparten trazos xeográficos comúns, a distintas escalas (geocora). A xeorreferenciación ou geolocalización é unha técnica esencial para o traballo xeográfico.
Desde a Idade Antiga viñéronse utilizando, ben de forma científica, ben de forma intuitiva ou artesanal, distintos materiais e instrumental xeográfico útil para a localización: mapas, compás, sextante, teodolito e o reloxo (o seu perfeccionamento ao longo da Idade Moderna permitiu a definición precisa da lonxitude xeográfica). A utilización de lentes desde a Baixa Idade Media non tivo aplicacións científicas ata a invención do telescopio por Galileo e a aplicación posterior de todo tipo de dispositivos ópticos, como as partes ópticas dos sextantes e outros instrumentos de orientación. Os máis útiles para o traballo de campo son os prismáticos ou binoculares.
Moi recentemente xeneralizouse o uso dos dispositivos GPS (sistema de posicionamento global).
Desde un punto de vista escolar e recreativo, a localización é un recurso característico: o uso de distintas tecnicas de orientación.
- Realidade aumentada.
A realidade aumentada (RA) é o termo que se usa para definir unha visión a través dun dispositivo tecnolóxico, directa ou indirecta, dunha contorna física do mundo real, cuxos elementos se combinan con elementos virtuais para a creación dunha realidade mixta en tempo real. Consiste nun conxunto de dispositivos que engaden información virtual á información física xa existente, é dicir, engadir unha parte sintética virtual ao real. Esta é a principal diferenza coa realidade virtual, posto que non substitúe a realidade física, senón que sobreimprime os datos informáticos ao mundo real.
Coa axuda da tecnoloxía (por exemplo, engadindo a visión por computador e recoñecemento de obxectos) a información sobre o mundo real ao redor do usuario convértese en interactiva e dixital. A información artificial sobre o medio ambiente e os obxectos poden ser almacenada e recuperada como unha capa de información na parte superior da visión do mundo real.
A realidade aumentada de investigación explora a aplicación de imaxes xeradas por computador en tempo real a secuencias de vídeo como unha forma de ampliar o mundo real. A investigación inclúe o uso de pantallas colocadas na cabeza, un display virtual colocado na retina para mellorar a visualización, e a construción de ambientes controlados a partir sensores e actuadores.
Recentemente, o termo realidade aumentada difundiuse polo crecente interese do público en xeral.
- Licencias Creative Commons.
Devanditos instrumentos xurídicos consisten nun conxunto de ``modelos de contratos de licenciamiento´´ ou licenzas de dereitos de autor (licenzas creativas Commons ou licenzas ``CC´´) que ofrecen ao autor dunha obra unha forma simple e estandarizada de outorgar permiso ao público en xeral de compartir e usar o seu traballo creativo baixo os termos e condicións da súa elección. Neste sentido, as licenzas Creative Commons permiten ao autor cambiar facilmente os termos e condicións de dereitos de autor da súa obra de ?todos os dereitos reservados? a ?algúns dereitos reservados?.
As licenzas Creative Commons non substitúen aos dereitos de autor, senón que se apoian nestes para permitir modificar os termos e condicións da licenza da súa obra da forma que mellor satisfaga as súas necesidades.
A organización foi fundada en 2001 por Laurence Lessig, exprofesor de dereito da Universidade de Stanford e especialista en ciberderecho, Hal Abelson, e Eric Eldred co soporte do Center for the public domain. O primeiro artigo baixo a licenza Creative Commons nunha publicación de interese xeral foi escrito por Hal Plotkin, e foi divulgada en febreiro de 2002. O primeiro conxunto de licenzas de copyright foi lanzado en decembro de 2002. En 2008, había estimados uns 130 millóns de traballos baixo licenzas Creative Commons. En outubro de 2011, só Flickr alberga máis de 200 millóns de fotos con licenzas Creative Commons. Creative Commons está dirixida por unha xunta directiva e outra de asesoramento técnico. Estas licenzas foron adoptadas por moitos como unha forma que teñen os autores de tomar o control de como queren compartir a súa propiedade intelectual.
- Macrodatos (Big Data).
O Big Data ou Datos masivos é un concepto que fai referencia á acumulación masiva de datos e aos procedementos usados para identificar patróns recorrentes dentro deses datos. Outras denominacións para o mesmo concepto son datos masivos ou datos a gran escala. Na literatura científica en español con frecuencia úsase directamente o termo en inglés Big Data, tal como aparece no ensaio seminal de Viktor Schönberger Big data: A revolución dos datos masivos.
A disciplina dedicada aos datos masivos enmárcase no sector das tecnoloxías da información e a comunicación. Esta disciplina ocúpase de todas as actividades relacionadas cos sistemas que manipulan grandes conxuntos de datos. As dificultades máis habituais vinculadas á xestión destas cantidades de datos céntranse na captura, o almacenamento, procura, compartición, análise, e visualización. A tendencia para manipular inxentes cantidades de datos débese á necesidade en moitos casos de incluír os datos relacionados da análise nun gran conxunto de datos, como as análises de negocio, publicitarios, os datos de enfermidades infecciosas, a espionaxe e seguimento á poboación ou a loita contra o crime organizado. O límite superior de procesamiento foise desprazando ao longo dos anos. Desta forma, os límites fixados en 2008 roldaban a orde de petabytes a zettabytes de datos. Os científicos con certa regularidade atopan limitacións debido á gran cantidade de datos en certas áreas, tales como a meteoroloxía a xenómica, a conectómica, as complexas simulacións de procesos físicos e as investigacións relacionadas cos procesos biolóxicos e ambientais. As limitacións tamén afectan os motores de búsquedan na internet, aos sistemas finanzas e á informática de negocios. Dátaos sets crecen en volume debido en parte á introdución de información ubicua procedente dos sensores inalámbricos e os dispositivos móbiles (por exemplo as VANETs), do constante crecemento dos históricos de aplicacións (por exemplo dos logs), cámaras (sistemas de teledetección), micrófonos, lectores de radio-frecuency identification. A capacidade tecnolóxica per-cápita a nivel mundial para almacenar datos dóbrase aproximadamente cada corenta meses desde os anos oitenta. Estímase que en 2012 cada día foron creados preto de 2,5 trillones de bytes de datos (do inglés quintillion, 2.5×1018).
Ningún comentario:
Publicar un comentario